Dit is misschien een beetje een domme vraag. De meeste mensen denken het antwoord te weten, maar zullen een wazig verhaal opdreunen wanneer het tot de specifieke verschillen komt. Het lijkt erop dat we een nummer interpreteren als House of Techno met een soort zesde zintuig die erg sterk aanwezig is bij veel mensen. Misschien was het onderscheid tussen deze twee muziekgenres een stuk duidelijker in het Chicago van de jaren ’80. Anno 2019 lijkt het erop dat we zeker kunnen twisten of het genre van veel muziek dat in clubs wordt gedraaid. Is het Techno, House of een soort combinatie tussen beide?
Het meest verstandige antwoord is natuurlijk: Wat maakt het uit? Zolang 
het goede muziek is, is het toch prima? Is dat niet genoeg? Blijkbaar niet, wat de volgende situatie aantoont. Recent had een dj op een groot openluchtfestival achteraf op social media een discussie met toeschouwers. De toeschouwers wilde graag techno, maar vonden dat ze dit niet kregen. De dj vond dat er in haar definitie best techno aanwezig was in haar muziek. Wanneer je Techno breed interpreteert, zat er juist zeker Techno in haar muziek, zo vond ze. De meerderheid van het publiek was tevreden met het optreden, maar een krachtige minderheid eiste zelfs het geld terug van het entreekaartje. Het is dus vrij duidelijk dat de verschillende definities van Techno (en House) totaal niet op één lijn zitten.
Laten we beide stromingen dus eens onder de loep nemen om de échte verschillen te achterhalen.
De geschiedenis van Techno en House.
Het is algemeen bekend dat House als muziekstijl is ontstaan in Chicago in de jaren ’70 van de twintigste eeuw. House is ontstaan als mutatie en herinterpretatie van de bekende disco-grooves die in de getto’s van Chicago werden gespeeld. Het zou toen nog tenminste 10 jaar duren voordat Techno als muziekstijl opkwam in Detroit, wat redelijke in de buurt van Chicago ligt.
Het eerste spoor van techno wordt gezien als de muziek van Kraftwerk en 
Giorgio Moroder, die op hun beurt invloed hadden op Belleville Three uit Detroit. Het aanwijzen van dit spoor gaat samen met het losjes zien van de definitie van Techno, waarbij I feel Love van Donna Summers uit ’78 ook kan worden gezien als onderdeel van de opkomst van Techno.
Je moet je hierbij bedenken dat het gaat om inspiratie en wederzijdse beïnvloeding, waarbij een nieuwe muziekstijl zich ontwikkelt. Het gaat dus niet om een duidelijk beginpunt van waaruit Techno altijd hetzelfde is geweest.
Verschil in intensiteit tussen Techno en House
Techno als muziekstijl was in de begintijd een stuk serieuzer. Het was gebaseerd op een donkere futuristische visie op de wereld. Vroege pioniers in Techno namen vaak futuristische theorieën als inspiratie voor hun muziek, zoals Alvin Toffler.
House heeft ook een diepere laag en kan zeker reflectief zijn, maar werd gezien als een optimistisch up-beat muziekstijl, in de geest van de Disco muziekstijl die als voorloper kan worden gezien.
Toch zijn er genoeg uitzonderingen op deze regel. De Acid nummers van Phuture is misschien wel het beste voorbeeld van Acid House, wat kan worden gezien als een zijspoor van de Housemuziek. Deze stroming is niet zo diep als Techno, maar heeft zeker de juichende, feestende sfeer van Housemuziek achter zich gelaten.
En zo vinden beide muzieksoorten elkaar soms toch weer.
Het tempo van House en Techno
Over het algemeen denkt men dat Techno een sneller tempo heeft dan 
House. Technisch gezien is dit waar, al is de uitleg iets complexer. House begint rond 115 bpm, terwijl Techno begin bij 125 bpm. House bereikt een aantal beats per minuut van tot 135, terwijl Techno kan doorgaan tot 150 beats per minuut. Zelfs binnen deze regels zitten de meeste nummers ergens tussen de 125 en 135 bpm. Natuurlijk zijn hier uitzonderingen op, maar deze bevestigen meer de regel.
Alle nummer van Theo Parrish kunnen achter de kenmerken van Techno worden geschaard en klinkt bovendien als authentiek Detroit, maar heeft een snelheid van 115 bpm. Of het nummer Jaguar van DJ Rolando heeft alle kenmerken van een Housenummer met een vrolijke sfeer en een disco-achtige muziek, maar duwt het toch naar bijna 140 beats per minuut.
Met het maken van onderscheid in tempo kan je dus zeker de cijfertjes naast elkaar zetten in een poging om de verschillen tussen House en Techno aan te tonen, maar deze argumenten zijn zeker niet altijd erg overtuigend.
De populariteit van Techno en House
House wordt door Techno-liefhebbers vaak bekritiseert als meer commercieel en toegankelijk. Dit is nooit een sterk argument, want het kan zijn dat House meer mensen aanspreekt en daardoor een grotere achterban heeft.
Het is daarom eerlijk om naar de verkoopcijfers te kijken om deze argumenten te onderstrepen of juist te weerleggen. Ook daar krijg je weer de discussie over welke artiesten Techno- of juist Housemuziek maken, met name bij de artiesten die veel verkopen. Bijvoorbeeld No Limit uit 1993, wat hoge verkoopcijfers haalde, maar door sommigen niet wordt gezien als Techno ondanks dat het meerdere keren in de tekst zo wordt benoemd.
Het belang van emotie en gevoel
Het onderscheid tussen Techno en House lijkt dus neer te komen op het 
gevoel en de emoties die het bij mensen opwekt. Muziek is voor iedereen anders en roept bij iedereen emoties op. Er is een lange lijst met muziek die netjes binnen de kaders past, maar er is ook zeker muziek dat niet binnen kaders kan worden geplaatst. Maakt dit eigenlijk uit? Het zegt namelijk weinig over de emoties die de muziek bij personen kan oproepen
Iedereen heeft recht op zijn eigen mening, maar het kost tijd, kennis en ervaring om een juiste mening te kunnen opbouwen. De discussie over het verschil tussen Techno en House is dus meer een discussie over het concept van muziek.
Toch hebben we de discussie hierboven mooi gekraakt. Ben je het er niet helemaal mee eens? Probeer dan vooral een goed beargumenteerde reden op te bouwen dat je kunt onderstrepen met voorbeelden van muzieknummers. Dan kunnen we pas echt een discussie voeren.
En tot die tijd: Laten we genieten van de prachtige muziek! Want of het nou Techno of House is, het is allemaal eclectisch.